Oud-leerlingen

Van braaf meisje tot judo kampioene

Natasja Meijer, 1977

Toen ik op school zat hadden we nog groepen in plaats van onder- midden- en bovenbouw. Ik zat alleen in groep 3 en met een ander meisje in groep 4 maar al die jaren heb ik met nooit meer dan met z’n drieën in de klas gezeten. Het voordeel van zo’n kleine school was dat je alle aandacht kreeg. Toch heeft dat niet voor alle vakken effect gehad. Zo vond ik vroeger aardrijkskunde niks aan. Gelukkig is er nu de TomTom anders kwam ik nergens.

Rekenen was ook niet mijn favoriet. Sommen uit het hoofd of staartdelingen maken. Nee, geef mij maar zo’n handige rekenmachine. Maar ik heb best wel veel geleerd op school hoor. Vooral om door te zetten en zelfstandig te werken. Ik heb nooit een hekel gehad aan school en had een goede band met de leerkrachten. Sommige kom ik nog wel eens tegen in Nieuwlande.

Na mijn lagere school heb ik gekozen voor een baan in de zorg. Ik ben nu al ruim 13 jaar verzorgende IG en zorg in de nachtdienst voor oudere mensen. Daarnaast ben ik de trotse moeder van twee zonen en...o ja ik doe aan judo.

Ik was 8 jaar en ben toen met een stel vriendinnen op judo gegaan. Toen een van die vriendinnen een been brak, stopten ze, maar ik ging door. Ik vond judo leuk en...

ze vertelden mij dat ik er aanleg voor had. Ik heb de afgelopen jaren vele prijzen behaald, medailles van het district Noord-Nederland en Nationaal en ik heb ook successen behaald op internationale kampioenschappen.

Als je ergens goed in bent, en je wordt gestimuleerd, dan bereik je wat. Dat is op school zo, dat deden mijn ouders voor mijn judo sport en dat stimuleer ik ook bij mijn twee zonen. Ik geef ook al weer heel wat jaartjes les in Koizumi in Nieuwlande en Dalen. Zo heb ik al heel wat Driesprong leerlingen in mijn klasje gehad. Leuk hoe dat zo kan lopen. Ik hoop dat mijn leerlingen net zo prettig terugkijken op mij, als ik op mijn oude school OBS De Driesprong.

Sinds ik heb leren lezen op De Driesprong, ben ik er dol op.

Hoezo dat kleine schooltje in Nieuwlande? Ik had er vooral een fijne en gezellige tijd en heb er veel geleerd. Mijn liefde voor lezen bijvoorbeeld. Ik zat in groep drie, maar mocht meelezen met groep vier. Ik vond het heerlijk en werd zo gestimuleerd dat ik lezen nog steeds erg leuk vind. Daarbij helpt het enorm bij mijn studie Frans op de lerarenopleiding van Hogeschool Windesheim. Trouwens, ook op de HAVO heb ik veel moeten lezen en niet alleen voor Nederlands.

OBS De Driesprong, dat kleine schooltje, heeft mij wel mooi de basis gegeven om de grammatica van het Frans te begrijpen. Door de kennis van de grammatica van het Nederlands. De veilige sfeer, het stimuleren, dat wat ik heb mogen ervaren op mijn basisschool, probeer ik nu ook mee te geven in mijn eigen stageklassen.

Misschien is het daarom dat ik heb gekozen voor de lerarenopleiding. Leerlingen kunnen het beste presteren in een omgeving waar ze zich veilig voelen, waar ze gezien en gestimuleerd worden. Ik hoop na mijn HBO diploma mijn Master te halen aan de Rijksuniversiteit in Groningen.

Waar het allemaal begon? In dat kleine schooltje in Nieuwlande. Als ik nu weer zou moeten kiezen, koos ik er weer gelijk voor. Want het heeft mij mijn liefde voor lezen gegeven en een goede basis voor mijn opleiding.

Met plezier naar school gaan. Dat deed ik en doen nu ook mijn kinderen.

Petra Engels

Ik ging altijd met plezier naar school. Naar de handwerkles van juffrouw Hendriks. Breien, haken en borduren heb ik er geleerd. Breien vond ik wat minder maar haken heb ik nog veel gedaan. Samen met mijn buurvrouw voor een derdewereld project. Van meester De Wilde kan ik mij vooral de muzieklessen herinneren. Hij speelde op de dwarsfluit en er waren nog veel meer instrumenten. Schoolreisjes naar de speeltuin of de dierentuin, godsdienstles, ik heb op OBS De Driesprong een fijne tijd gehad.

Na De Driesprong koos ik voor het vak kapster, schoonheidsspecialiste. Een opleiding met veel theorie en praktijklessen. Ik heb heel wat poppen een permanent gegeven of een watergolf. Omdat ik nog niet precies wist wat ik wilde heb ik daarna nog een jaar “schakelen en oriënteren” gedaan om mij te oriënteren op een vervolgopleiding. Maar het loopt in het leven soms anders.

Ik raakte zwanger en stopte met school. Inmiddels heb ik drie fantastische kinderen die alle drie ook nu weer met plezier naar school gaan. Naar OBS De Driesprong natuurlijk. Er is veel veranderd, andere groepsindeling, meer leerkrachten en natuurlijk andere meesters en juffen. Maar wat is gebleven is die vertrouwde sfeer, de geborgenheid, het vertrouwen. Ik weet zeker dat over een paar jaar ook mijn kinderen op een plezierige schooltijd kunnen terugkijken.

Mijn basisschooltijd op O.B.S. De Driesprong in Nieuwlande.

Als ik terugdenk aan mijn jaren op de basisschool, dan kijk ik daar erg positief op terug. De sfeer, de open houding van de leerkrachten en het samen spelen op het schoolplein, maakten het fijn op school. Naast deze algemene, brede punten, was er voor iedere leerling persoonlijke aandacht. Sommige mensen deden minderwaardig over ‘dat kleine schooltje’, maar nu ik inmiddels zelf basisschooljuf ben, kan ik zeggen dat juist door de grootte van de school er veel mogelijkheden waren voor individuele begeleiding van leerlingen. Voor het ene kind kon dit extra begeleiding zijn bij vakken die als lastig ervaren werden, terwijl er aan andere kinderen meer uitdaging werd geboden. Ik kan me nog goed herinneren dat ik tijdens AVI-lezen een tijdje mee heb gelezen met een groep lager, terwijl ik voor rekenen een extra boekje kreeg met uitdagendere sommen. Ook voor spelling kreeg ik samen met een klasgenootje vaak verdiepingsopdrachten.

Een project dat me ook altijd bij is gebleven is het project over ‘Annie M.G. Schmidt’. Onze klas werkte over Otje en ik vond het helemaal geweldig. We hebben recepten nagemaakt, en met de verschillende hoeveelheden gerekend. Als kunstwerken hebben we met kleurovergangen en schaduweffecten een portret van Annie gemaakt. Ik weet nog goed dat we dit deden door met stiften het hele gezicht kleur te geven met stippen. Als taalopdracht hebben we brieven geschreven, aangezien Otjes vader zijn papieren kwijt was, moest hier van alles aan gedaan en voor bedacht worden.

Kortom, de ‘normale’ lessen werden verweven in het project.

Hierbij heb ik veel samengewerkt met klasgenootjes, dus zowel individueel als samenwerken en samen leren kwam aan de orde.

Wat ik nu, naar aanleiding van mijn studie kan zeggen, is dat ik aspecten herken van leerpsychologen. Een duidelijk voorbeeld hiervan is Vygotsky met zijn ‘zone van naaste ontwikkeling’. Kinderen (uit verschillende groepen) kunnen elkaar helpen naar een hoger niveau.

‘De basis voor de toekomst van elk kind wordt gelegd in het primair onderwijs. Hierbij vind ik persoonlijk het pedagogisch klimaat erg belangrijk! Kinderen moeten zich veilig voelen op school. Ze moeten plezier hebben in het leren en zich gewaardeerd voelen. Het maakt daarbij niet uit of je heel erg slim bent of juist meer begeleiding nodig hebt. Kinderen moeten zich vrij voelen om vragen te durven stellen en moeilijkheden aan te durven geven. Het is dan taak voor de leerkracht om hier goed op in te gaan en het kind op een passende wijze te helpen.’

Dit bovenstaande is een stukje van mijn persoonlijke visie met betrekking tot het onderwijs. Ik heb dit op O.B.S. De 3 Sprong, zeker zo ervaren! Iedereen, hoe verschillend we ook waren, mocht er zijn en werd gewaardeerd. Elkaars kwaliteiten werden benut. De basis voor mijn eigen toekomst is dan ook een mooie, goede basis voor mij geweest. In groep 8 wist ik al wat ik wilde worden, ‘kleuterjuf’, zei ik toen. Tijdens de havo is mijn keuze niet veranderd. Ik had helder voor ogen wat ik later zelf graag zou willen worden en zou willen doen. Ik wil(de) juf worden en kinderen helpen bij het leren + zorgen dat het leren meer is dan enkel het overbrengen van kennis. Mede dankzij de goede basis en een mooi voorbeeld (dat mij gedurende de acht jaren op de basisschool een goed gevoel heeft gegeven) ben ik nu wie ik wil/kan zijn!